Wakker uit mijn winterslaap!

Hey,
Het is inderdaad weer bijna een maand geleden dat ik nog iets gepost heb op mijn weblog, maar hier ben ik terug! Alle sneeuw is volledig weggesmolten en ik ben volledig ontwaakt uit mijn winterslaap! Gezond en fit voor nieuwe ontdekkingstochten…, maar we gaan eerst even terug in de tijd.
In het weekend van 31 januari werd er bij Mieke een gezelschapsavond georganiseerd. Al genietend van lekkere Belgische wafels en bier werd het een supergezellige avond. Samen met Pieter & Mimi, Toon, Wouter en Mieke hebben we het spel Caylus gespeeld. Het was mij volledig onbekend, maar het is iets tussen Monopolie en de Kolonisten. Al de anderen hadden het spel al gespeeld of zien spelen. De uitleg van alle spelregels duurde al bijna een uur. De grote lijnen snapte ik wel, maar de rest: amaai… Je moest inzicht hebben en tactisch te werk gaan om de verschillende rondes door te komen. Dus klaar om te verliezen, mocht ik - als onervaren speler- eerst beginnen. Hoe verder in het spel, hoe meer het erop leek dat ik ging winnen. Tot ergernis van sommige meer ervaren spelers, aangezien ik nog altijd het spel niet verstond. Mijn overwinning was dan ook bijzonder zoet! Klein detail: achteraf is gebleken dat we niet alle spelregels juist toegepast hadden, waardoor ik zeker niet zou gewonnen zijn, maar ik zei het al: KLEIN DETAIL! Het volgende spel was: Wie ben ik? Ik was Jan Van Eyck, niet echt makkelijk als je anderen hebt die Obama, Mugabe, Sneeuwwitje, Kabouter Plop of Kuifje waren. Oké Mieke, Vanden Boeynants was ook geen meevaller! De zondag werd een rustdag ingelast. Heerlijk uitslapen en een beetje werken voor het ziekenhuis. Maandag 2 februari werd Watford wakker onder een dikke pak sneeuw!! ZALIG gewoon! Eindelijk weer eens een echte winter! Hoewel de sneeuw al dagen aangekondigd was, had geen Brit eraan gedacht om te strooien! Zelfs niet in de buurt van een ziekenhuis. Hilarisch gewoon! Onderweg naar het ziekenhuis zie ik de ambulance uitrijden… slippen… en knal tegen een boom! Ik dacht: dat begint hier goed. Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen bleek dat ongeveer drie vierden van het personeel niet was komen opdagen! Het is de gewoonte dat als het sneeuwt, de scholen sluiten. En dus als er geen opvang voor de kinderen is, dan blijven de werknemers ook thuis. Gewoon niet te geloven! De meeste van mijn collega’s bleven ook thuis. Het viel wel op dat de meeste buitenlandse assistenten wel zijn komen opdagen, maar de meeste Britse bleven mooi thuis. Alle operaties van de maandag en dinsdag werden simpelweg geannuleerd. Voor mij werden het dan ook drukke dagen en ik moest telkens werken tot 20.30u. De donderdag moest ik op verplaatsing werken. Ik ben een uur vroeger vertrokken, want de wegen waren spiegelglad. Nu pas besef ik hoe heuvelachtig de streek hier is! Ik was uitermate blij dat ik heelhuids in St-Albans ben geraakt. Hoewel de sneeuw voor vele mensen narigheid bezorgde, vond ik het toch een prachtig schouwspel!
Op zaterdag 7 februari hadden we met een paar opnieuw afgesproken in London. Wouter, Pieter & Mimi, Mieke, Sara (uit de VS) en ik zijn Vietnamees gaan eten in Hackney. Hoewel het voor sommige wat tegenviel, heeft het mij toch gesmaakt. Daarna zijn we nog iets gaan drinken in een trendy bar in de buurt. De zondag kon ik opnieuw uitslapen, maar nu moest er ook gekookt, gekuist, gewassen en gestreken worden! Dus werk aan de winkel. Er moest ook tussendoor weer wat voor het ziekenhuis gewerkt worden. Ik moest een audit (review) maken getiteld: “surgical complications and return to theatre”. Hiervoor moest ik een 50-tal medische dossiers opzoeken en doornemen. Het probleem was dat de dossiers over 3 verschillende locaties verspreid waren en dat iedere locatie een ander systeem van classificatie heeft. Waarom???. Uiteindelijk heb ik dan toch een geslaagde presentatie geven.
Het volgende weekend was het Valentijn! Gezien ik opnieuw night shifts had, heb ik mijn Valentijnsdag grotendeels verslapen! De 3 nights shifts waren ditmaal behoorlijk zwaar met veel probleemgevallen. Maar niet geklaagd hoor! Want een weekend night shifts betekent dat je de volgende week vrijaf hebt! Dus inderdaad deze week is het opnieuw een week vrijaf. Afgelopen maandag heb ik niet veel gedaan. Ik had wel een collega die ’s avonds kwam eten, dus wat gewinkeld en gekookt. De dinsdag werd er gekuist (deel I) en in de namiddag had ik clinical governance waar ik mijn presentatie moest geven. Vanaf woensdag had ik echt vrijaf en kon ik weer mijn ontdekkingstocht in London verder zetten. Ditmaal had ik mijn zinnen gezet op het Victoria & Albert Museum in South Kensington. Het is een enorm groot museum, te vergelijken met het British Museum. Je vindt er kunst van over gans de wereld en uit alle tijdsperioden. Op den duur heb je er wel genoeg van. Wel wou ik er de tijdelijke tentoonstelling zien omtrent de kledij van de Russische Tsaren. Achteraf niet echt de moeite, maar ja, ik heb het gezien. Mijn oorspronkelijk plan was om het vlakbij gelegen Nature Museum te bezoeken, maar helaas… De Britse schoolgaande jeugd heeft deze week vrijaf. Dus dat betekent lange rijen aanschuiven voor sommige Musea. Ik ben dan maar met mijn gids in de hand Chelsea gaan verkennen. Dat is een mooie, iets meer exclusieve buurt met typische huizen. Hoe meer straten je doorwandelt, hoe meer je dingen tegenkomt. Zo ben ik de restaurant van Gordon Ramsay tegengekomen, de winkel van ontwerpster Catherine Walker (prinses Diana en de schoenwinkel van Manolo Blahnik (Sex and the City). Daarna ben ik te voet naar centrum London afgezakt, want ik had er afgesproken met Mieke. Eerste zijn we in een pub rond Regent Street iets gaan drinken. Daarna zeer lekker gaan eten in een Thais restaurant, om dan te eindigen met een glas wijn in Soho. Donderdag ben ik opnieuw London ingetrokken. Ditmaal ben ik begonnen in Pimlico waar de Tate Gallery ligt. Daar is er zopas een overzichtstentoonstelling geopend over Sir Anthony Van Dyck (de vlaamse schilder). Het is gewoon prachtig! Sommige schilderijen zijn adembenemend. Ik heb er enorm van genoten. Zeker een aanrader! Daarna ben ik de rest van het museum gaan bezoeken. Eindeloze zalen volgestouwd met schilderijen: William Turner, Thomas Gainsborough, John Constable, …. Wandelend langs de Thames ben ik richting Westminster getrokken. Daar heb ik de Jewel Tower bezocht. Dat is geen onderdeel van de echte Tower of London, maar een overblijfsel van het oorspronkelijk koninklijk paleis in Westminster. De nabij gelegen Westminster Abbey heb ik ook bezocht. Vanbinnen lijkt het wel op een overdekt kerkhof, gezien al de praalgraven en gedenkstenen van koningen, militairen, politici, schrijvers, musici, wetenschappers, … Maar het is zeker en vast de moeite waard om te bezoeken; enkel en alleen al om de belangrijke rol die deze kerk gespeeld heeft in de Londense geschiedenis. Nog een laatste museum kon erbij: de Cabinet War Rooms en Winston Churchill Museum. Dit zijn de ondergrondse WO II - kabinetten gelegen nabij St James Park. Interessant om zien en de uitgebreide tentoonstelling omtrent Winston Churchill zelf is boeiend weergegeven.
Nu nog vlug wat kuisen en koken en daarna vertrek ik terug naar London. Nu niet alleen om den toerist uit te gaan uithangen, maar ook om mijn ma te gaan opwachten in St Pancras station. Zaterdag komt mijn tante Lieve dan ook over uit België. De aftrap is gegeven voor de start van het nieuwe toeristische seizoen!
Stay cool!
Joachim