My tall bald friend!

Hey,
Hier ben ik terug! Dit betekent dat het opnieuw tijd is voor een verdere update van mijn avontuur hier in Engeland. Sommige onder jullie mailden mij al om naar nog wat nieuws te vragen. Ik heb eindelijk weer wat tijd gevonden.
We keren terug naar het weekend van 21 februari. De vrijdagavond ben ik in St Pancras station mijn ma gaan opwachten. Gezien het krokusvakantie was in België, kon ze 4 dagen blijven. Onder een stralende zon konden we de zaterdag voornamelijk aan shopping doen. In de voormiddag was het plezant, maar in de namiddag werd London echt overspoeld! Iedereen leek op hetzelfde idee gekomen te zijn om te gaan shoppen. In de namiddag had zelfs mijn ma er genoeg van (en dat wil at wat zeggen!) We zijn dan wat gaan kuieren in de rustigere delen van de stad. Tegen de avond moesten we opnieuw in St-Pancras zijn; ditmaal om mijn tante Lieve af te halen. De zondag ben ik op vraag van mijn ma en mijn tante opnieuw naar Windsor gereden. We hebben nogmaals het kasteel bezocht. En geloof me: een tweede maal geniet je er nog evenveel van! Met een goed restaurant als tussenstop zijn we in de namiddag nog wat gaan wandelen in de tuinen rond Windsor Castle en in het stadje zelf. Mijn 2 bezoekers zijn de maandag dan maar alleen London ingetrokken, want geloof het of niet: ik moet hier ook nog werken, hé! Maar de dinsdag had ik opnieuw verlof genomen en ben ik samen met hen terug naar London geweest om hen uit te zwaaien.
Het volgend weekend kondigde zich opnieuw snel aan. De zaterdag was bestemt voor huishoudelijke taken: wassen, strijken, koken en kuisen. Er moet hier ook nog een gans huishouden gerund worden hoor! ’s Avonds was ik uitgenodigd bij Vernika Sharma en haar man. Vernika is één van mijn co-assistenten uit India. Ik had ’s middags niet veel tijd gehad om te eten, dus keek ik al uit naar een goed stuk vlees en lekker glas wijn. Het verliep ietsje anders! Eerst moest ik 45 minuten rijden richting London centrum: leve mij TOMTOM (GPS)! Toen ik bij hen thuis kwam, moest ik mijn schoenen uitdoen voor ik binnen mocht. Gelukkig had ik een nieuw paar kousen aan, want anders… Vernika en haar echtgenoot zijn beide Hindoe en dus moest ik, uit eerbied voor een of andere god, wierook aansteken voor zo’n olifant met zes armen. Tijdens de aperitief werd er vooral over de “Credit crunch” gesproken, gezien de man des huizes voor een Japanse bank werkt hier in London. Vernika had haar kokkin (ja, kokkin lees maar goed) het eten laten bereiden. Vernika’s familie heeft namelijk personeel uit India laten overvliegen om voor hen hier te werken in London! Die dame woont in bij het gezin en doet alle huishoudelijke taken en zorgt mee voor hun 3-jarige zoon. Er werd meegedeeld dat ze geen alcohol drinken en dus ook geen zullen schenken. OK goed, dan. En daarbij, ze zijn ook vegetarisch! Ook dat nog! Ze hadden speciaal voor mij het eten weinig gekruid, maar toen ik de eerste hap nam: miljaar! Ik dacht dat ik vuur ging spuwen! Echt niet te doen! En die man naast mij maar zeggen dat er maar weinig smaak in het eten zat! Ik denk dat al hun smaakpapillen al lang verschroeid zijn! Nu ik moet wel eerlijk zeggen dat het eten wel ongelooflijk lekker was! Ze hadden meer dan hun best gedaan. Met echte Bollywood muziek op de achtergrond was hun zoon mij aan het entertainen tot hij mij zijn ‘tall bald friend’ te noemen (grote, kale vriend). Hij had namelijk nog nooit iemand zo jong gezien die zo weinig haar had! Gelukkig is mijn ‘weelderige’ haardos geen heikel punt en kon ik er goed om lachen! Het was een super geslaagde avond! De zondag was het slecht weer en heb ik de ganse dag naar verschillende episodes gekeken van’ The Wire’. Een niet zo productieve dag, maar gewoon zalig…
Het weekend van 7-8 maart was het opnieuw werken geblazen. Dan moest ik gedurende 3 dagen werken van 8.30u tot en met 20.30u. En geloof me: eenmaal je thuiskomt wil je gewoon eten en zo snel mogelijk in je bed kruipen.
Op woensdag 11 maart werd er een drink georganiseerd in pub (Horniman at Hays) in Southwark, langs de oevers van de Thames. Een ideale gelegenheid om wat nieuwe Belgen te leren kennen.
Voor de eerste maal dit jaar keerde ik in het weekend van 14-15 maart nog eens terug naar België. Zoals verwacht werd het een druk weekend. De vrijdag om 21.30u toegekomen in Rijsel en daarna nog blijven eten bij Claudette en Julie: echt Belgisch rozijnenbrood! De zaterdag werd er gewinkeld in Kortrijk en Brugge. Daarna ook mijn grootouders gaan bezoeken in Duinbergen (aan de zee). Tegen 18.30u moest ik terug thuis zijn, want ik had Chloe, Hendrik, Wim en Jasmin uitgenodigd om te komen eten. De ideale manier om nog eens op het gemak bij te praten. De zondag opnieuw van het ene bezoek naar het andere. De namiddag verliep al wat rustiger en kon ik nog wat paperassen in orde brengen. Tegen ’s avonds zat ik terug op de eurostar richting home! De maandag had ik ook nog vrij omdat ik maar ’s avonds begon te werken. Ik had niet echt veel zin om veel te gaan bezoeken in London en heb dan gewoon maar wat rondgewandeld en genoten van het prachtig weer.
Afgelopen weekend was ik nog steeds moe van mijn week night shifts, maar de zaterdag hadden we met een paar afgesproken in London: Pieter, Mieke, Ruben en Ruben. We gingen kijken naar the Boat Race. Het is een typisch Britse roeiwedstrijd op de Thames. Hiervoor diende ik wel af te zakken naar Zuid-West London: Putney. Vandaar zijn we dan langs de oevers van de thames gewandeld tot in Hammersmith and Chiswick. Ondertussen hadden we ook al even gestopt voor een stevige pint. De dag werd voor mij afgesloten met lekkere fish en chips in Notting Hill. Gisteren viel er niet veel te beleven, gezien ik wat moest werken voor het ziekenhuis.
Inderdaad mensen ik moet hier ook nog wat werken. Tussen alle uitstappen en bezoeken door, ben ik hier nog altijd op stage! Hier werken is al volledig routine geworden. Gezien het grote aantal bevallingen (6000 per jaar) zie ik hier wel veel pathologie. Vooral op verloskundig gebied is het hier interessant, maar soms stel ik mij toch wel vragen bij hun behandelingen. Het is soms toch wel echt anders. Veel teaching wordt er hier niet gegeven. Je moet hier zelf je weg zoeken. En als je iets wil bijleren, moet je het maar op je eentje doen; zeker de bazen niet lastig vallen! België was dan zeker nog zo slecht niet. De meeste collega’s zijn wel goed om mee samen te werken, maar er zitten ook een paar echt luiaards tussen. Niet echt aangenaam om als collega te hebben. Met de vroedvrouwen is het hier weer echt plezant. We hebben hier al wat afgelachen!
Helaas denk ik af en toe al eens dat het hier binnenkort gedaan is! Nog iets meer dan 4 maand en ik kom terug naar België. Er is hier nog zoveel te zien en te ontdekken, dat ik een tandje zal moeten bijsteken … Ik mag gelukkig ook nog enkele onder jullie hier ontvangen. En niet te vergeten: ik heb nog een paar weken vakantie in het vooruitzicht! Nog een hoop avonturen te beleven!
Stay cool,
Joachim