King of my castle

Hey,
Alvast een zalig Pasen voor ieder van jullie! Gezien Paasmaandag hier ook een Bank Holiday is, heb ik dus een dag vrijaf; ideaal om jullie nog wat nieuws te sturen.
We keren terug naar vrijdag 27 maart. Dan was er een afscheidsfeestje gepland hier in Watford. Om de 4 maand krijgen we hier nieuwe co-assistenten en op het eind van hun periode wordt telkens een feestje gebouwd. We gingen dus met een groep van 10 personen uit in Watford High Street zelf! Zoals jullie al weten uit mijn vorige verslagen is in Watford de marginaliteit ten top! Dus dat ik het één en het andere ging zien, dat stond vast! Het was ijskoud die avond. Dus ik ging uit, gewapend met dikke wintervest, muts en handschoenen. NOT DONE! Toen ik in High Street aankwam, liep het vol schaars geklede pubers. Minirokken, diepe decolletés of strapless, gore nettekousen, mijlenhoge naaldhakken, kilo’s maquillage… en dit allemaal op een gemiddelde leeftijd van 16 jaar! Het waren bijna ijskoniginnen, gezien ze al blauw zagen van de koude! Maar liever dit, dan een niet-trendy jas! Waar je ook niet kon nakijken (meestal letterlijk) was het groot aantal obese jongeren. En hoe dikker, hoe korter gerokt. Betere isolatie?! We zijn gestart met ergens Spaans te gaan eten. Daarna zijn we naar de club “Reflex” geweest om sangria en mojito’s te drinken. Om uiteindelijk te eindigen in de dansclub “Baraka”. Het was wel eens plezant om op een niet-professionele manier om te gaan met je collega’s. Je leert de mensen echt wel op een andere manier kennen. Natuurlijk hoe later op de avond, hoe meer dat er te beleven valt! De jonge meisjes die binge drinken (de ene pint na de andere) tot ze doodziek zijn. De jongens die beginnen vechten in de clubs. Deze worden dan door de bewakers buitengezet, waarna de meningsverschillen verder worden uitgevochten op straat. Jonge ladettes die elkaar in de haren vliegen omwille van amoureuze perikelen. Hilarisch gewoon! Rond 3.00 am was Watford High Street nog drukbevolkt met zieke en/al zatte fuifgangers, maar ik had er toch genoeg van. Na een beetje uitgeslapen te hebben, was het de zaterdag toch opnieuw richting London. Mijn ontdekkingstocht werd gestart aan Banqueting House in Westminster. Het is een mooie, grote ontvangstzaal met prachtige plafondschildering van onze Pieter Paul Rubens. Vroeger maakte dit deel uit van voormalige Koninklijke paleis Whitehall. Helaas is alles, behalve Banqueting House dan, vernield door branden in 1691 en 1698. Gezien er in de London City al volop betogingen waren voor de G20 top, zocht ik rustige streken op. Ik wat wandelen langs de Thames door de Victoria Embankment Gardens naar Somerset House toe; prachtige gebouw met binnenin verschillende kunstcollecties. Daarna verder door langsheen het Royal Court of Justice naar Lincoln’s Inn Fields. Daar is het Sir John Soanes Museum. Een van de eigenaardigste, maar ook mooiste musea die ik al gezien heb. Deze man spaarde een enorm uiteenlopende kunstverzameling samen die bij hem thuis werd tentoongesteld. Echt de moeite en het is gratis! De zondag werd er een rustdag ingelast. De wekelijkse routine: koken, kuisen, wassen, strijken, inkopen doen… De maandag had ik nog een dagje vrijaf gezien is pas ’s avonds begon te werken. Hop terug naar London. Vlak bij Baker Street is het Sherlock Homes museum. Niet echt de moeite, maar kom.. Daarna wat rondgewandeld en vooral genoten van de stad. In de Royal Academy of Arts was er een tentoonstelling die bijna ten einde liep en ik wou deze vlug nog even meepikken. Andrea Palladio, één van de grootste Italiaanse architecten uit de 16e eeuw, werd er herdacht. Mooi en leerrijk. De aansluitende week werd er gewoon gewerkt. De donderdagavond (2 april) was er nog een drink georganiseerd in Hemel Hampstead, ter gelegenheid van een afscheid van een der vroedvrouwen.
Een weekend night shifts kondigde zich aan. Dit betekent dan ook opnieuw een week vrijaf! Gezien het in België ook paasvakantie was, kwam mijn ma voor 5 dagen op bezoek. Doodmoe van een helse wacht ging ik mijn ma opwachten in St Pancras Station London. Daarna zijn we samen de stad ingetrokken. Om de drukte te vermijden hebben we wat de rustigere straten opgezocht. Wat kunnen bijpraten tijdens een lunch op een rustig terras. (wat in London centrum toch wel een zeldzaamheid is) De dinsdag stond een bezoek aan graafschap Kent op de agenda. Deze streek in Zuid-Oost Engeland wordt ook ‘The garden of England” genoemd, bekend om zijn prachtige tuinen en kastelen. De eerste tuin die werd bezocht was Sissinghurst Gardens. De paasbloemen stonden volop in bloei. Onder een stralende zon was het heerlijk wandelen. Van op de toren hadden we een uniek zicht op de streek. Daarna stond Penshurst Place op het programma. Zowel de tuinen als het kasteel zelf waren de moeite waard. Hever Castle werd als laatst bezocht. Dit is het voormalig paleis van de familie Boleyn en dus het geboortehuis van Anna Boleyn (de 2e echtgenote van Hendrik VIII). In het begin van de vorige eeuw werd het kasteel volledig gerenoveerd en uitgebreid door de bekende Amerikaanse familie Astor. De tuinen zijn gewoon adembenemed, perfect onderhouden en geen kruidje te bespeuren! Gewoon zalig! De woensdag zijn we op shopping geweest in London zelf. Met de Britse pond die laag staat, is het hier toch wel goedkoper dan bij ons. De donderdag gingen we naar Blenheim Palace; de thuishaven van de Dukes of Marlborough. Het paleis is te vergelijken met dat van Versailles, maar dan iets kleiner. Prachtig! Helaas was het weer niet al te schitterend, maar de tuinen waren opnieuw een streling voor het oog. We hadden ook de mogelijkheid om de privé-vertrekken van de huidige Duke te bezoeken. Wat een kunstverzameling! Wat een zaligheid om daar te kunnen wonen! De vrijdag hebben we nog Knole Castle bezocht, een vroeg middeleeuws kasteel. Ook de moeite, maar na zoveel kastelen gezien te hebben, wordt je toch wat kritischer. Wat ik de afgelopen dagen aan kunst bijeengezien heb is ongelooflijk! Prachtige interieurs, weelderige salons, imposante kastelen, honderden schilderijen… Honderden jaren geschiedenis en rijkdom zorgen voor een uniek erfgoed. Ik sta nog telkens versteld van wat je hier kan ontdekken. Na zoveel gezien te hebben op korte tijd raak je wel wat verzadigd. Daarom besloten we als afsluiter wat te gaan uitwaaien door te wandelen op de White Cliffs of Dover. Je kon zelfs het Franse vasteland land zien liggen. Opnieuw genieten van een wonder der natuur!
In Folkstone hadden we dan de Eurotunnel richting België. Gezien dit mijn laatste maanden zijn hier in Watford, moet ik mijn verhuis stilaan voorbereiden. Dus een eerste auto volgeladen ging huiswaarts. Vrijdagavond nog even binnengesprongen bij Claudette en Julien. De zaterdagmorgen afgesproken met Nele Vankeirsbilck in Leuven omtrent de overgang eind juli – begin augustus. In de namiddag op bezoek bij Raf en Jacqueline; wat eigenlijk veel te lang geleden was. De zaterdagavond ging het richting Oostende, naar Maarten en Annelies. Lang geleden, dus veel bij te praten! Zoals de jaarlijkse traditie gingen we op Pasen naar mijn grootouders in Duinbergen. Lekker uitwaaien op het strand! Deze morgen was het dus opnieuw richting Watford geblazen. Op mijn terugweg ben ik gestopt in Polesden Lacey; een prachtig landgoed dat zeker een bezoekje waard is. Onder een stralende zon heb ik er mijn picknick opgegeten. In de vroege namiddag ben ik dus opnieuw aangekomen hier thuis in Watford. Klaar voor een nieuwe werkweek. Ook komen er de komende weekends verschillende vrienden uit België over. Dus dit levert vast en zeker weer plezante verhalen op! En wees gerust komende maanden komt er nog meer!
Stay cool!
Joachim