Joe feels himself at home over here!

Hey,
Hier ben ik opnieuw met wat nieuws vanuit Watford. Niet te geloven dat ik hier nu al 4 maanden ben. De weken vliegen hier gewoon zo snel voorbij!
Even terug gaan in de tijd; waar ik geëindigd ben met mijn vorige blog. Op 11 november ben ik , op uitnodiging van de Vlaamse vertegenwoordiger hier te London, naar een concert ‘Flanders Remembers’ geweest. Dit concert vond plaats in de prachtige kapel van het Royal Chelsea Hospital. Het was een mooi programma met afwisselend zang , klassieke muziek en poëzie. Nadien was er een receptie voorzien (verzorgd door het St-Niklaasinstituut uit Kortrijk). Belgische hapjes en bier! De rest van die komende week had ik gelukkig vrijaf. De vrijdag kreeg ik opnieuw bezoek vanuit België. Ditmaal kwamen Wim en Jasmin op bezoek. Helaas voor mij zonder kleine Flore, maar de jonge ouders konden nu extra van de rust genieten. Wim was erin geslaagd –zonder brokken – met de auto Watford te bereiken. Ik had nog vlug wat gekookt voor ze toekwamen, daarna zijn we richting London getrokken. We hebben eerst centrum London wat verkend: St-James, Oxford Circus, Mayfair, Leicester Square, Piccadilly Circus. Met Flore in gedachten, werd er veel rondgekeken in de grootste speelgoedwinkel Hamley’s. Die avond zijn we heerlijke pizza gaan eten in Covent Garden; tijd genoeg dus om bij te praten. De volgende dag wou ik hen Camden Town en Primrose Hill leren kennen. Dit zijn voor mij de echte toppers van London! Het zicht van op Primrose Hill blijft gewoon adembenemend! Nadien zijn we nog vlug even langs Buckingham Palace gepasseerd en door St-James park gewandeld. Rond 16.00u moesten we echter in St-Pancras Station zijn: Lander en Evelien kwamen op blits-bezoek! Met de metro gingen we richting London Bridge. Eerste een pint pakken in de George Inn. Vandaar zijn we onze wandeling gestart langsheen de Thames. Gewoon zalig, samen met je vrienden zijn en een prachtig verlichte skyline. Snel nog even langs St-Pauls Cathedral en dan Mexicaans gaan eten bij de Navaro Joe. De zondag zijn we met zijn allen richting kust gereden en het pittoreske stadje Rye bezocht. Helaas moesten we tamelijk vroeg afscheid nemen en ben ik alleen huiswaarts gekeerd. Het volgend weekend (22-23/11) had ik helaas long days. Dat betekent werken van 8.30 ’s morgens tot 20.30u ’s avonds. Dat het soort weekends dat je hoopt dat zo snel mogelijk voorbijgaan. Een nieuw vrij weekend in zicht. De zaterdagmorgen ben ik wat van de Kerstsfeer gaan genieten in London stad. Rond 13.00u had ik afgesproken met Mieke aan het Imperial War Museum. We zijn samen de tentoonstelling ‘ For your eyes only : Ian Flemming and James Bond’ gaan bekijken. Het ging voornamelijk over het leven en werk van Ian Flemming zelf. Iedereen kent wel de wereldberoemde MI 5 agent James Bond, maar weinig is geweten over het leven van de schrijver zelf. Hoewel ik niet echt een Bond-fan ben, heb ik toch enorm van genoten. Nadien zijn we in hetzelfde museum ook een tentoonstelling over de Holocaust gaan bezichtigen. De kerstsfeer van ’s morgens was ver te zoeken; maar ik vond het zeker de moeite waard. Nadien heeft Mieke echte Belgische pannenkoeken gebakken! Heerlijk bij het koude herfstweer! En met Tiense suiker! De zondag was het helaas echt rotweer. Binnenblijven was de boodschap. Afgelopen dinsdagavond ben ik nogmaals afgezakt naar London voor het Sinterklaasfeest van de Anglo-Belgische club. Ideaal om wat nieuwe mensen te leren kennen. Het waren vooral mensen uit het select clubje van de bank- en zakenwereld. Een maatpakken-gedoe dat niet echt mijn ding was. Gisterenavond organiseerde het operatiekwartier van het ziekenhuis hier hun Christmas Party: Gangster Molls. Ik weet het , voor ons Belgen, veel te vroeg! Maar hier krijgen ze er niet genoeg van. Samen met 3 collega’s (Kim, Doye en Victor) hebben we er goed op los gev ierd! Doye, mijn partner in crime en vaste collega tijdens weekend en nights shifts, had zijn Nigeriaanse feestkledij aangetrokken! Gezien het thema Ganster Molls: ik als cowboy and Kim als tramp! Iedereen op zijn best! Met z’n allen nog eens goed de benen gestrekt op de dansvloer! Vandaag heb ik van de wijk Chelsea genoten onder een stralende zon. Wat moderne kunst gaan bekijken in de Saatchi Gallery, maar voornamelijk rondgeslenterd. Gelukkig was er hier niet teveel volk. London wordt overspoeld door Christmasshoppers! Het is gewoonweg niet te doen. Overal is het drummen en aanschuiven. De metro’s zitten overvol. Iedereen is hier met cadeau’s geladen. Niet veel te zien van de credit crunch! Ik probeer zoveel mogelijk de drukte te vermijden, maar aan Kerst kan je niet ontsnappen. De Britten zijn er gewoon zot van! Overal hoor je kerstliederen: op de radio, in het warenhuis tot in de verloskamers!! Kerstbomen schieten als paddestoelen uit de grond. De étalages worden prachtig versierd . De warenhuizen bulken uit met hun kerstvoorraad en de beroemde Christmas puddings gaan nu al vlotjes over de toonbank. In London stad zijn er verschillende schaatspistes geopend en is er een Winter Wonderland in Hyde park. Hoewel ik hier nog geen sneeuw gezien heb! Misschien moet ik afzakken naar het sneeuwrijke België!?
Jullie moeten natuurlijk niet denken dat ik hier een jaar op vakantie ben hoor! Tussen al mijn vrije tijd door moet er ook nog wat in het ziekenhuis gewerkt worden! Ik ben nu al goed ingewerkt en voel mij er thuis. Iedereen is hier opmerkelijk vriendelijk voor elkaar. Het gaat elkaar gedag zeggen tot toast en thee maken voor elkaar. En zoals ieder jaar amuseer ik mij weer te pletter met de vroedvrouwen van dienst! Ik heb toch blijkbaar een zwak voor vroedvrouwen zeker?! De collega’s assistenten vallen ook goed mee. Op werkgebied is het soms toch wat moeilijk. Op chirurgisch vlak leer ik hier zeker niets bij: verouderd materiaal en technieken. Ik heb niet zoveel de mogelijk op zelf te opereren, alhoewel dat voor de patiënt toch soms beter zou zijn! Er is hier een enorm hoog complicatie-percentage. En als je sommige consultants ziet opereren, doet het gewoon pijn erop te kijken en te moeten zwijgen. Ik ben zeker verwend geweest in mijn vorige stageplaasten! Op verloskundig gebied leer ik hier wel veel bij. Er is hier zoveel pathologie, dat je niet voor mogelijk houdt. Ik krijg hier veel verantwoordelijkheid, maar soms teveel naar mijn eigen mening. Omtrent het gevoerde beleid stel ik mij hier ook veel vragen. Er zijn hier echt geen guidlines! Iedereen doet hier wat hij wil! Maar waar ik mij het meest in erger is de luiheid van de consultants!!!! Niet te doen!! Ik rijd er gewoon de muren van op! Hoe die er soms in slagen om zo min mogelijk te werken. Zoals afgelopen woensdag. Ik had 15 patiënten te zien in de voormiddag, mijn baas 7! Vroeg hij niet of ik de laatste 2 kon zien… hij had namelijk een drukke patiëntenlijst!! En dan moet je vriendelijk glimlachen en zeggen: “ Sure, no problem!”
Wortelen, bonen en broccoli… ik kan er geen meer zien! Ik heb er de eerste maanden van mijn verblijf zoveel gegeten dat ik er misselijk van word. Dankzij de kookles van mijn ma en het wereldberoemde kookboek van de KAV (den boerinnenbond!) komt er vanaf nu iets anders op tafel. Iedere week opnieuw moet ik mij opnieuw de vraag stellen: “Wat gaan we deze week eten?” Dan sla ik mijn kookboek open op een willekeurige pagina... en dat komt dan later geserveerd! Ik probeer de maandag verse soep te maken voor de ganse week. Deze week stond een variant van ‘witloof met kaas en hesp’ op het menu. Gelukkig maak ik dat zonder witloof klaar, gezien ik dat niet lust. Ik heb wel bijna een tenniselleboog overgehouden aan het maken van mijn Bechamelsaus! En je moet de keuken eens zien achteraf! Een echt slagveld! De avond nadien kleren wassen en 7 hemden te strijken; plus moet het appartement nog gekuist worden! Ode aan de werkende vrouw!!
Deze week pas 28 geworden! Bedankt aan iedereen die mij gelukwensen heeft gestuurd! Ik ben in de fleur van mijn leven en geniet volop van dit avontuur!
Tot later,
Joachim